«آستانه مبارکه سيدناصر و سيد یاسر (علیه السلام)»
به استناد کتاب بحرالانساب این دو شخصیت مدفون در این بقعه از فرزندان بلافصل امام موسی کاظم(علیه السلام) معرفی شده اند. گمانه‌‌زنى‌هايی که از سوى برخى از نسب‌پژوهان معاصر با استناد به تحقيقات گسترده در نام و تاريخ فرزندان امام موسى بن جعفر(علیه السلام) صورت پذيرفته، اين داستان را نفى نمى‌کند که با هجرت امام رضا(علیه السلام)، گروهى از برادران آن حضرت نيز به نقاط مختلف ايران به ويژه خراسان کوچ نمودند. ظهيرالدين مرعشي در تاريخ طبرستان مي نويسد: «سادات از آوازه ولايت و عهدنامه مأمون كه به حضرت امامت پناهي داده بود روي بدين طرف نهادند و او را ٢١ برادر ديگر بود. اين مجموع برادران و بني اعمام از سادات حسيني و حسني به ولايت ري و عراق (اراك فعلي) رسيدند. اما پس از شهادت آن امام آنان نيز به نقاط گمنام و دور از دسترس پناه بردند و سرانجام يا خود به مرگ طبيعى درگذشتند يا به دست عوامل حکومتى به شهادت رسيدند.
وجود مزارات متعددى که به نام فرزندان امام موسى بن جعفر(علیه السلام) در اين سو و آنسوى کشور ديده مى‌شود، نشان از همين واقعيت دارد؛ بنابراين دور نمى‌نمايد که اين دو برادر؛ يعنى سيد ناصر و سيد ياسر (علیهما السلام) هم از همان شمارى باشند که چنين زندگى و سرنوشتی را پيدا کردند؛ اما نامشان جز در کتاب‌هاى اندکى نيامده است. در متن یکی از قديمى‌ترين کتيبه‌هاى موجود در بقعه که فردی بنام رضوان با خط نستعليق که آن را خوشنويسى کرده و تاريخ 36/8/2 شمسي و زير آن تاريخ 1377قمري درج شده، چنين آمده است: «يا الله، اين است بيت الشّرف آقازاده‌هاى محترم معظّم آقا سيّد ناصر و آقا سيّد باصر فرزندان حضرت امام موسى بن جعفر(علیه السلام) که به همّت جمعى از آقايان مؤمنين خيرانديش تعمير شد و در تاريخ 36/8/2 به اتمام و به پايان رسيد. کتبه رضوان. 1377»
بر بالاى اين کتيبه هم دو کاشى نوشته ديگر با کاشيکارى متأخرترى وجود دارد که در يکى «السلام عليک يا اهل بيت النبوة» و در ديگرى «آستانه مبارکه سيدناصر و سيد باصر(علیه السلام)» نوشته شده است. با دقت و ريزبينى در اين کتيبه که متعلق به حدود پنجاه سال پيش است، آشکار مى‌شود که نام مدفونين در اين مزار همان گونه که در متن بالا آمد، «سيد ناصر و سيد باصر» است؛ اما با دستکارى در کتيبه، يکى از نوشته‌ها به «سيد ناصر و سيد ياسر» و ديگرى «سيد ناصر وسيد باصر» تغيير يافته است. با پى‌جويى برخى از مؤمنان و پژوهش در اسناد و مدارک، و پرسش از نسب‌شناسان و يافتن نام اين دو برادر در کتاب کنزالانساب، و تحقيقات کافى از ادارات اوقاف و امور خيريه در اين خصوص که آيا مزارى براى اين دو تن در ديگر نقاط ثبت شده است يا خير، آشکار شد که اين آستان تنها مزارى است که نام اين دو برادر را بر خود دارد؛ بنابراين، براى متوليان بقعه ترديدى در درستى اين امر باقى نماند و گويا تعويض و اصلاح نام سيد باصر به سيد ياسر هم بر اساس نوشته همان کتاب بوده است. تا چند سال پيش از اين هم، تابلوهاى راهنماى اين مزار که در مسير اين بقعه قرار داشت از مرقد دو تن به نام‌هاى ناصر و باصر حکايت مى‌کرد؛ اما از حدود سال 1382 که ضريح‌هاى تازه‌اى براى قبور آنان ساخته و نصب شد، نام يکى از آن دو به «ياسر» تغيير يافت و در همه کتيبه‌ها و تابلوهاى جديد و ضريح‌هاى نوساخته، آن دو به نام‌هاى سيدناصر و سيد ياسر معرفى شدند.
