1- حافظ بهاءالدین عمر ابردهی:
حافظ بهاءالدین عمر ابردهی که در سده هشتم می زیسته است از تربیت یافتگان و مریدان اخی علی قتلغشاه به شمار می‌آمد و پس از وی در سلسله‌ی کبرویه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است. وفات وی در سال ۸۰۹ ه.ق روی داده است. بنابر اقوال، وی در کودکی به ارشاد یکی از پیروان شیخ عبدالله غرجستانی به نام مولانا رضی‌الدین علی مایانی به خدمت اخی علی قتلغشاه در ویرانی درآمد، تا این که به جانشینی اخی علی رسید.
2- ملا علی مایانی:
از آثار تاریخی روستای مایان آرامگاه عارف مشهور زمان خود مولانا رضی‌الدین علی مایانی (ملا علی) می باشد. که توسط فرمانده قشون خراسان در حالی که حدود ۶۰۰ سال از فوت مولانا گذشته بود نبش قبر می شود که جسد مولانا در کمال طراوت و تازگی مشاهده می شود و پس از این عمل فرمانده دستور دفن مولانا را می دهد و آرامگاهی برای وی می سازند که در اثر گذشت زمان به خرابه تبدیل می شود. که پس از سال‌ها به کمک مردم خیر روستا هیئت امنای این آرامگاه، شورای اسلامی و دهیاری وقت راهی منتهی به آرامگاه احداث نمودند این عارف مشهور در سده هشتم می زیسته است.
3- ابوعبدالله تروغبذی:
از بزرگان مشایخ طوس و معاصر منصور حلاج بوده که با ابوعثمان حیری دوستی داشته است. ابوعبدالله در طریقت، یگانه و دارای کرامات ظاهر بود. تروغبد همان طرقبه‌ی امروزی است این عارف مشهور در قرن چهارم زندگی کرده و تنها اطلاعاتی که از وی در دسترس است اینکه وی هم دوره عطار بوده است و درحال حاضر شهرداری طرقبه در نظر دارد طرح تندیس و یادمان آن‌را اجرا نموده و در یکی از میدان ها نصب نماید.
4- حافظ علی بن‌بهاءالدین عمر ابردیهی:
یکی دیگر از صاحبان کرامات و عرفای برجسته قرن نهم در گلمکان شیخ حافظ علی بن‌بهاءالدین عمر ابردیهی است. از شرح حال و کیفیت سیر و سلوک وی آگاهی چندانی در دست نیست. مردم به ایشان اعتقاد داشته و بر سر مزار او نذر و نیاز می‌کنند. ظاهراً پدر او در ابرده زندگی می‌کرده زیرا در قصه ملاقات او و گهواره‌گر در نفحات‌الانس جامی آمده که رضی‌الدین علی مایانی برای دیدن وی به ده ابرده رفته‌اند و گویا بعد‌ها فرزند وی یعنی خواجه حافظ علی در گلمکان ساکن و یا در این مکان دفن شده است. وی نسل چهارم از سلسله ارادت شیخ علاءالدوله سمنانی است و ظاهرا وی نماینده پدرش در خانقاه گلمکان بوده است. حافظ علی ابردیهی مشرب از سلسله سمنانی دارد. بر روی سنگ او چنین آمده است:
سنگ اول: هوالباقی/ هذا مرقد الشیخ الحافظ علی بن‌الشیخ المرشد قطب الاقطاب عمر ابردیهی قدس سره/ توفی لیله الجمعه خامس جمادی الاخر سنه خمس و ثلاثین و ثمان مائه (835) غفر له/ آمین؛ سنگ طبیعی مزار ایشان دارای دو سنگ است که یکی کوچک تر و ساده تر و دومی بزرگ تر است. بر سنگ کوچکتر که بر پایین پای ایشان نصب است این چنین آمده است: "الامام الهمام الولی ابن ولی الحافظ علی.
5- اخی علی قتلغشاه (مزار ویرانی):
خراسان دارای حدود دویست موسسه خانقاهی بوده و یکی از مناطق مهم اشاعه تصوف و عرفان در سده هشتم و نهم هجری در ولایت توس، حدود قریه ویرانی است. گویا بنای مقبره ابتدا خانقاه بوده و سپس مقبره‌ی شیخ علی قتلغشاه مصری شده و به لحاظ ویژگی‌های معماری در دهه‌های اولیه سده هشتم هجری بنیان گردیده است. وی شیوخ چندی را تربیت کرد و در سال 800 هجری دار فانی را وداع گفت.